Fakt, iż dłużnicy dokonali wpłaty bezpośrednio do wierzyciela nie stanowi podstawy do obniżenia bądź zwolnienia z obowiązku zapłaty opłaty stosunkowej za skutecznie przeprowadzone postępowanie egzekucyjne, w wyniku którego doszło do zaspokojenia wierzyciela.

Ustawodawca wyraźnie wskazał, iż opłatę ukształtowaną na poziomie 15% pobiera się od sumy wyegzekwowanej w toku postępowania, a nie od kwot przekazywanych wierzycielowi bezpośrednio i wyłącznie przez organ egzekucyjny.

Fakt przekazania kwoty przypadającej wierzycielowi bezpośrednio na jego rachunek jest jedynie kwestią techniczną związaną z przekazywaniem sumy wyegzekwowanej w toku egzekucji i pozostaje bez znaczenia dla obowiązku uiszczenia opłaty egzekucyjnej. Oczywistym jest, iż dokonanie wpłaty na rzecz wierzyciela było wynikiem szeregu działań podjętych przez komornika, które doprowadziły do spełnienia świadczenia przez opieszałych dłużników w związku z toczącym się postępowaniem egzekucyjnym.

Jak zaznacza to m.in. prof. Andrzej Marciniak (w Wydaniu 3 : "Komentarza do Ustawy o komornikach Sądowych i egzekucji" - wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2009, oraz M.Brulińska w : Wybrane zagadnienia egzekucji sądowej red. J. Gołaczyński, Warszawa 2008 s.78, oraz M.Bieżuński, P. Bieżuński w : Ustawa o komornikach sądowych i egzekucji. Komentarz, Warszawa 2008 s.146), "świadczenie spełnione przez dłużnika do rąk wierzyciela w toku egzekucji, czyli po dokonaniu pierwszej czynności egzekucyjnej, należy kwalifikować jako świadczenie wyegzekwowane. W takim wypadku komornik ma prawo do pobrania opłaty stosunkowej od dłużnika w wysokości określonej w art. 49 ust. 1 (Ustawy)".

Nadto zaznaczyć należy, iż opłata stosunkowa ukształtowana na poziomie 15% stanowi zasadniczą wysokość opłaty przewidzianej przez ustawodawcę.

Inne stawki procentowe - 8% i 5% stanowią wyjątki i nie mogą być interpretowane rozszerzająco.

Nadto, zauważyć należy, iż ustawodawca ukształtował obowiązek naliczania opłaty oraz jej wysokość bez uzależnienia ich od jakichkolwiek czynników, m.in. nakładu pracy komornika. Nadto, jak stwierdził Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 22 października 2002 r., III CZP 65/02 "komornik ma obowiązek pobrać opłatę, ilekroć przewiduje to ustawa - nie może ani arbitralnie odstąpić od pobrania opłaty, ani nakładać opłat przez ustawę nieprzewidzianych. Tak samo komornik nie może arbitralnie zmniejszać ani
zwiększać wysokości opłaty".